tajuk entri kali dipetik daripada kata-kata kawan saya "ini lah akan jadi kalau berkongsi bisnes"
al-kisahnya ialah ketika kami sedang menikmati makan tengahhari di sebuah warung (tempat kami selalu makan dan kami kenal peniaganya).... di situ juga terbina gerai untuk peniaga muda menjual cendol... kami pun suka juga makan cendol di sini... sedap. dengar cerita santannya ialah santan kelapa sawit yang kurang kolestral... lain rasanya dari santan biasa...tapi saya makan sama ja....
kami suka makan di warung ini walaupun harganya mahal bukan sebab suasananya ala-ala tradisional dan bukan sebab menu kampungnya... saya suka kerana lauknya yang segar....ikannya tidak keras seperti ikan kotak walaupun untuk sampai ke sana memakan rasa dan jauh berbanding kantin...
biasanya suasana di kantin padat dan ruih,,, ramai orang
berbalik kepada al-kisah tadi.... kami sedang makan dan kami merungut kakak warung membebel
"budak-budak cendol ni malas betul basuh singki... tau mengadap telefon je... kalau ditegur mula tarik muncung... " singki yang dimaksudkan ialah singki tempat penjual cendol itu mencuci mangkuk dan pekakasnya... di situ juga tempat dpelanggan kakak itu mencuci tangan sebelum dan sesudah makan....
saya hanya diam dan kawan saya berbisik "ni lah akan jadi kalau berkongsi bisnes"... maksudnya bila dus perniagaan berada di tempat yang sama... mungkin sedikit sebanyak terkesan dengan persaingan dan perasaan....
bila saya ke singki untuk mencuci tangan memang saya lihat singki yang putih itu sedikit kehitaman dan berlumut... dalam hati saya berbicara.....ini perkara biasa bila seorang sudah berusia dan keibuan dan satu pihak lagi ialah anak muda belia remaja yang bermalasan... ya lah kerja dapur mak sendiri pun membebel...
hal yang sama juga berlaku pada kami di rumah sewa... namun pandailah bertolak ansur... seorang cuci tandas, saya sental singki dan dapur,,, di rumah kami mesin basuh dan peruik nasi berdebu itu biasa ... namun lebih berdiam daripada bermasam muka.... saya lebih saya suka bertindak dalam diam daripada bising tapi tak buat apa2....
al-kisahnya ialah ketika kami sedang menikmati makan tengahhari di sebuah warung (tempat kami selalu makan dan kami kenal peniaganya).... di situ juga terbina gerai untuk peniaga muda menjual cendol... kami pun suka juga makan cendol di sini... sedap. dengar cerita santannya ialah santan kelapa sawit yang kurang kolestral... lain rasanya dari santan biasa...tapi saya makan sama ja....
kami suka makan di warung ini walaupun harganya mahal bukan sebab suasananya ala-ala tradisional dan bukan sebab menu kampungnya... saya suka kerana lauknya yang segar....ikannya tidak keras seperti ikan kotak walaupun untuk sampai ke sana memakan rasa dan jauh berbanding kantin...
biasanya suasana di kantin padat dan ruih,,, ramai orang
berbalik kepada al-kisah tadi.... kami sedang makan dan kami merungut kakak warung membebel
"budak-budak cendol ni malas betul basuh singki... tau mengadap telefon je... kalau ditegur mula tarik muncung... " singki yang dimaksudkan ialah singki tempat penjual cendol itu mencuci mangkuk dan pekakasnya... di situ juga tempat dpelanggan kakak itu mencuci tangan sebelum dan sesudah makan....
saya hanya diam dan kawan saya berbisik "ni lah akan jadi kalau berkongsi bisnes"... maksudnya bila dus perniagaan berada di tempat yang sama... mungkin sedikit sebanyak terkesan dengan persaingan dan perasaan....
bila saya ke singki untuk mencuci tangan memang saya lihat singki yang putih itu sedikit kehitaman dan berlumut... dalam hati saya berbicara.....ini perkara biasa bila seorang sudah berusia dan keibuan dan satu pihak lagi ialah anak muda belia remaja yang bermalasan... ya lah kerja dapur mak sendiri pun membebel...
hal yang sama juga berlaku pada kami di rumah sewa... namun pandailah bertolak ansur... seorang cuci tandas, saya sental singki dan dapur,,, di rumah kami mesin basuh dan peruik nasi berdebu itu biasa ... namun lebih berdiam daripada bermasam muka.... saya lebih saya suka bertindak dalam diam daripada bising tapi tak buat apa2....
Tiada ulasan:
Catat Ulasan